I admire the way you Europeans travel with your children.
De dienster van restaurant Golden City in Kota Bharu. Het valt haar op hoe makkelijk vooral Europeanen kinderen meenemen op verre reizen. Ze vindt dat Aziaten hun kinderen veel te beschermd opvoeden en geeft het voorbeeld van een Japanse vriendin. Die heeft een peuter van drie die in zijn hele leven nog nooit het gras heeft aangeraakt. Ik vermoed dat deze opmerking enkel geldt voor rijke (of Japanse) peuters. We zien overal talloze kinderen karig gekleed op straat spelen. En de straten hier zijn bacterieel van een andere grootorde dan een vers gemaaid gazon. Griet merkt op dat wij Europeanen misschien net wat overdrijven: “Alle kinderen lopen hier op spotgoedkope slippers en wij maar hameren op stevige leren schoenen. Het is toch niet alsof je hier oudere mensen ziet met misvormde voeten.”ODDCLOD
het leven is vreemd op deze kleine kluit
Menu
Archive for Quote tag
Lena, Lena! We need you!
Een halve bus met pubermeisjes. Om de twee dagen nemen we de lijnbus naar Kuala Terengganu. We bezoeken een stuk van de stad en gaan naar de central market groenten kopen. Vandaag zitten er echter een 20-tal bakvissen op de laatste rijen van de bus. Een blik op Lena (en haar krullen, vermoeden we) en de hele bus staat in vuur en vlam. Lena moet onmiddellijk bij hen gaan zitten en als ze weer even bij ons komt zitten, roepen ze onze meid terug. Er worden foto’s genomen en aan de krulletjes gevoeld. Als ze mij vragen hoe oud ze is, vertel ik hen dat het binnen een paar dagen haar verjaardag is. Een enthousiast ‘Happy Birthday’ wordt ingezet. Dit tot grote verbazing van de overige passagiers op de anders zo rustige bus.
“Kinderen, vanaf nu zou ik willen dat jullie de rugzakken altijd onmiddellijk en goed dicht doen. Je weet nooit wat er anders in kruipt.”
Ikzelf, eergisteren na een onaangename ontmoeting. We zagen we in de schemer een spin die makkelijk je hele handpalm kon bedekken. Het lichaam was wat kleiner dan dat van een tarantula maar met de lange poten erbij was hij een stuk imposanter. Ik ben plots wat voorzichtiger als ik een hand in een rugzak steek.
“Where do you want me to stand? In front o’ the bank? Where the money ‘at?”
Kenneth, op straat in Milwaukee. Hij vraagt of ik wat cash voor hem heb. Hij ziet er met zijn hoed en glimmende zonnebril zo geweldig uit, dat ik hem zeg dat ik hem best wel wat wil geven als ik een foto van hem mag nemen.
“WHO DIED FOR YOUR SINS?! WHO?! JESUS DID!!! THE LORD JESUS CHRIST DIED FOR YOUR SINS!!! AND WHERE IS YOUR MUHAMMAD?! WHERE IS HE?! HE’S STILL DEAD ISN’T HE?! JESUS IS NOT! HE CAME BACK FROM THE DEAD!!”
Aan de ingang van The Basilica Block Party is er een brocante van prekers, jesus freaks en gay equality fighters ontstaan. Een blanke veertiger staat te schreeuwen tegen een islamitische redenaar. Die zet zijn betoog ongenaakbaar verder in een vreemde mashup van conflicterende wereldreligies. Een hoek verder wordt een roepende man – de bijbel in de hand – vrolijk genegeerd door alle goddeloze hipsters. Op de andere hoek vraagt een keurige oude dame of ze een sticker voor het homohuwelijk op mijn borst mag kleven. Natuurlijk mag dat! Als mijn broer ooit de man van zijn leven vindt, zal ik blij zijn dat het in België een evidentie is dat hij kan trouwen.
“The only people I know of that put their hands on their hearts like the Americans do when the national anthem is played, were the Romans. Do you suppose that says something about us? There aren’t that much Romans around nowadays are there…”
Rodrigo’s ‘English teacher‘ (zie ook Rodrigo) bespreekt met hem het officiële begin van iedere baseballmatch: het volkslied. Ik ontmoette hem laatst tijdens het avondeten. Hij is een jonge Amerikaan die 3 jaar in Barcelona heeft gewoond en heel goed Spaans spreekt. De twee blijken elkaar op café tegen het lijf te zijn gelopen en trekken sindsdien samen op. En hij geeft Rodrigo dus soms les. Heel soms, want het is tot nog toe bij twee lessen gebleven – telkens op café en in beschonken toestand. Hij verblijft niet in het hotel maar komt hier stiekem mee eten met Rodrigo. En dat doet hij met een cool om ‘u’ tegen te zeggen. Als de Rice Crispie Treats op zijn, staat hij recht om er nog wat te vragen aan de dame van het avondeten.“Rob, the 3 new designers I’ve got starting on monday are all spoken for for the next three weeks! And they don’t even know where the bathroom is yet.” Rob: “Dude, hire some more Belgians. Import them!”
Bruce Bourne bespreekt de drukte met Rob. De drie nieuwe vormgevers zijn er ondertussen al een week of twee en de greep op de planning lijkt allerminst verbeterd. Het is de laatste tijd eigenlijk alleen maar geëscaleerd. Mijn afspraken voor enkele gesprekken met Periscopeans worden voortdurend geannuleerd en verschoven. <<< Naar deel 05 – The Mexican laundromat story – Naar deel 06 – The land of the free >>>
“I’d thought I’d slow it down a bit. But that’s not really what you’re here for is it?”
Alex Turner van Arctic Monkeys na het spelen van Cornerstone, waarna hij de eerste riff van ‘I Bet You Look Good on the Dancefloor’ inzet en het dak helemaal van de keet gaat. Het Amerikaanse publiek moet je niet leren hoe ze moeten rocken. <<< Naar deel 04 – Breakfast at Jenny’s – Naar deel 05 – The Mexican Laudromat Story >>>
Close
