Archive for Fauna tag

Blinde vinken in Thailand

Continue Reading

ONZE 3 MAANDEN IN ZUIDOOST-AZIË (deel 19)

Een houten Guust Flater staart mij aan van op de hoek van de toog. Het volstrekt zonevreemde van het slungelige Franquin figuurtje dringt niet onmiddellijk tot me door. Bas en Lena willen ook op een barstoel zitten. Ik help Lena omhoog en geef haar het menu. “Kies maar een ijsje,” zeg ik: “Er is alleen vanille maar je kan kiezen tussen verschillende sausjes.” “Oh,” zeg ik verrast: “En er is ook Dame Blanche!” Op dat moment klinkt een stem van achter de toog: “Hoe hebben jullie dat hier gevonden?”

Vismassage

Continue Reading

DR. FISH
MASSAGE
(no pirahna)

Dat staat er op het bord. Cambodjaanse humor, vermoed ik. Even terug lazen we  bij een concurrent: “Your feet will feel like a baby’s bottom.” Op wandel in Siem Reap krijg je als toerist altijd wat verstrooiing. Grappige Thema-Tuk-Tuks (The Bat Tuk-Tuk) of aquaria met eelt etende vissen: er is voor elk wat wils. En nu we volop in het laag seizoen zitten kan er over alles onderhandeld worden. Dat blijkt onmiddellijk als Griet tegen Dr. Fish over de prijs begint. We betalen voor ons vieren 6 dollar om een half uur met onze voeten bij de vissen te zitten. De beesten bijten niet echt. Het voelt meer als raspen of zuigen. Bij de eerste hongerige aanval van de school vissen is het gewoon onmogelijk om je voeten in het water te houden. Het kietelt zo hard dat het bijna ondraaglijk is. Net als je begint te twijfelen of je je geld beter aan een pint had besteed beginnen je hersenen het gevoel een plek te geven en kan je de vissen hun werk laten doen. En dat doen ze. Zo zacht als een babypoep kan ik mijn voeten bezwaarlijk noemen, maar zachter dan voordien zijn ze wel.

De hitte van Kratié

Continue Reading

ONZE 3 MAANDEN IN ZUIDOOST-AZIË (deel 16)

De koelte van de hall slaat me in het gezicht. Ik draai me om en vergewis me van het grote temperatuurverschil met onze kamer. In ons kamertje van 7 dollar is er geen airco maar in deze gang ook niet. Alleen staat de deur van het balkon open en  blaast de adem van de Mekong de bijna ondraaglijke hitte van de dag onverbiddelijk naar het hinterland. Ik haal beneden aan de balie een fris pintje en schrijf wat verder op het grote balkon. Ik tuur in de nacht naar sporen van de rivier en bedenk dat Bas en Lena morgen misschien rivierdolfijnen gaan zien.

Op stap met reuzen

ONZE 3 MAANDEN IN ZUIDOOST-AZIË (deel 15)

Vol ontzag hou ik het stappen van de reusachtige viervoeter in de gaten. Ik vraag me af of het zogezegde supergeheugen van de olifant met dat stappen te maken heeft. Hij kiest altijd het beste plekje van het pad. Nooit zet hij ook maar één poot op een wortel of een steen. Alsof hij nog precies weet hoe het pad onder zijn achterpoten er uit ziet. De helling gaat stijl naar beneden maar dat lijkt het enorme dier niet te deren. Hij raakt nooit uit balans en verliest nooit zijn grip.

Een stad op rode aarde

ONZE 3 MAANDEN IN ZUIDOOST-AZIË (deel 14)

“We zitten halverwege op een kronkelweg naar nergens,” antwoord ik Griet na het inspecteren van Google-Maps. We vertrokken bijna tien uur geleden op een busrit die als acht werd geafficheerd en we zijn net stilgevallen op een berghelling. De chauffeur probeert de bus weer aan de praat te krijgen maar de motor stokt steeds opnieuw op de steile helling van de berg.

Toeristen in Kampot

ONZE 3 MAANDEN IN ZUIDOOST-AZIË (deel 13)

Kampot is een kuststad. Ook al ligt ze aan een rivier, ze heeft alle allures van een kuststad. Of noem het kuststadje. Als Phnom Penh Brussel is, dan is Kampot Oostduinkerke. Bijna alles is er gericht op toerisme want ook bij de Cambodjanen is het een geliefde trekpleister. De keuzes in de stad zijn talrijk maar vijf dingen in het bijzonder schrijven we op het ‘fantastisch’-lijstje van onze reis.

Zonnebrand en tinnitus

ONZE 3 MAANDEN IN ZUIDOOST-AZIË (deel 07)

We wandelen. Of nee, we schrijden in slowmotion, we dartelen met grote ogen en een tandpasta-smile over het strand. Deze plek kan alleen in reisbrochures bestaan en daar horen we ons naar te gedragen. Het zonovergoten strand is zijdezacht en we delen het alleen met wat locals en een handvol toeristen. Kapas, een piepklein eiland vlakij de kust van Marang, voelt bijna onwezenlijk aan.

Huisgenoten

Continue Reading

ONZE 3 MAANDEN IN ZUIDOOST-AZIË (deel 04)

Er zitten mieren in ons toilet. Ik vind niet waar ze vandaan komen of hoe ze er weer weg raken maar ze zijn er steeds. ’s Morgens zijn de aantallen nog bescheiden maar ’s avonds lijkt onze pot een heus banket. Ik snap niet wat hen er zo aanspreekt. De weeë geur van urine, de nabijheid van zoete lavendelzeep,… Hoe dan ook, Lena wil een escorte. Als vanouds vergezel ik mijn dochter dus opnieuw naar het toilet.

De Spin

Continue Reading

“Kinderen, vanaf nu zou ik willen dat jullie de rugzakken altijd onmiddellijk en goed dicht doen. Je weet nooit wat er anders in kruipt.”

Ikzelf, eergisteren na een onaangename ontmoeting. We zagen we in de schemer een spin die makkelijk je hele handpalm kon bedekken. Het lichaam was wat kleiner dan dat van een tarantula maar met de lange poten erbij was hij een stuk imposanter. Ik ben plots wat voorzichtiger als ik een hand in een rugzak steek.
Close
Bart Knockaert
Prutser, vader, echtgenoot, werknemer, kleine zelfstandige, art director, blogger en verzamelaar.
Maar eerst - en bovenal - prutser.
Bart Knockaert ontwerpt logo's, prentjes, campagnes en verhalen voor wie van zo'n dingen houdt:
www.chocolatejesus.be
Blog Society
BlogSociety