No no, the temple is closed. It’s thursday, it’s Buddha day. All the monks are praying.
Een Tuk-Tuk chauffeur probeert ons een tour te verkopen en staat zo ongelofelijk uit zijn nek te lullen dat het lachwekkend wordt. Ik heb hem al vier keer gezegd dat het mij niet interesseert, maar hij blijft aanhouden: “Nee, vandaag moet je naar een andere Wat, ik kan je brengen. Good price!” Ik negeer hem en maak Bas en Lena duidelijk dat ze voort moeten maken maar hij wringt zich voor mij: “Maar ik zeg je toch dat Wat Pho is gesloten.” “Dat zal dan wel,” grijns ik: “Maar we gaan toch eens kijken.” Hij schudt zijn hoofd en druipt met een misprijzende blik af. Zijn verhaal blijkt kletspraat. Bij Wat Pho kolkt het van de toeristen en staat een bordje “Open every day”.
