Milwaukee

EEN BELGISCHE ART DIRECTOR AAN DE SLAG IN MINNEAPOLIS (14)

De stad ligt op een zucht van Chicago. De stad ligt in de schaduw van Chicago. In Minneapolis werd een beetje lacherig gedaan over (‘ocharme’) Milwaukee. Behalve Robin, die is er geboren en ze vindt het geweldig. Ze mailde mij een lijstje met leuke plekken om te bezoeken en ik houd het als rode draad voor mijn dagje in de stad. Het Museum of Art of Milwaukee (MAM) is mijn eerste stop. Het ligt aan de kust en heeft een nieuwe vleugel ontworpen door Calatrava. Het is het allereerste gebouw van zijn hand dat ik bezoek en ik moet zeggen dat ik niet echt onder de indruk ben.

Het is vrij klein en heeft iets van een aangespoelde zeiljacht. Een vogelachtige constructie op het dak dient als zonnescherm en wordt ’s morgens en ’s avonds bij wijze van voorstelling eens opengeklapt. Binnenin kan alleen de grote hal mij enigszins charmeren. Het doet wat denken aan The Starship Enterprise en het heeft gratis Wi-Fi.

mam

De timing voor gratis wifi is perfect: het is hier bijna middag, dus in het verre België is het avond en met een beetje geluk zitten de klein mannen nog net niet in bed. Ik stuur Griet een mailtje en installeer me voor het venster op een bankje. Het is een hele mooie, warme dag aan de kust van Lake Michigan. De zon staat hoog in de wolkeloze lucht. Hoe zou het aan hun kant van de oceaan zijn? Een norse suppoost van Aziatische origine houdt me even de gaten. Ik knik hem vriendelijk toe, hij kijkt weg en gaat op zoek naar een ander verdacht individu. Als Bas tot bij de computer zal komen – want soms heeft hij het wat te druk om met zijn vader te praten – zal hij waarschijnlijk onmiddellijk over de dieren beginnen. Om één of andere reden is mijn zoon er van overtuigd dat ik hier ben voor de dieren. Zijn juffrouw vroeg laatst aan Griet wat ik precies in Amerika met dieren aan het doen was. Om hem toch een beetje van antwoord te zijn besloot ik om in Minneapolis de Minnesota Zoo te bezoeken. Sindsdien is zijn overtuiging alleen maar versterkt en klinkt het steevast: : “Maar papa? Heb je nog dieren gezien?” Yess! Griet belt in! Ik zal het maar niet hebben over mijn ontmoetingen met de dode herten.

add-beer

Belgian Beers

Milwaukee is een charmante kuststad. Ik verdwaal in de kleine straten met statige bakstenen huizen en kom in East Brady Street terecht: een gezellige straat met veel winkeltjes, brocantes en cafés. Ik zoek een plekje uit in de Nomad World Pub en bestel een Belgisch biertje.

Belgische bieren zijn in The States enorm populair. In de meeste pubs en bars vind je Stella Artois van het vat en in het aanbod zit meestal ook één van onze trappisten. Opmerkelijk is dat Delirium Tremens hier één van onze populairste bieren is. Als ik vraag hoe dat komt klinkt het categoriek: “We kunnen Delirium uitspreken! Dat en natuurlijk de roze olifant. Wij, Amerikanen zijn gek op dat soort dingen.” Daar is misschien wel iets van aan. Als je in België een etiket voor een brouwer ontwerpt, zijn schilden, wimpels, kastelen, brandglas, perkament, doorgaans vaste ingrediënten. De fles moet en zal authenticiteit en traditie uitstralen. Als je kijkt naar Amerikaanse etiketten is er een beduidend andere stijl merkbaar. Amerikaanse bieren, zoals Coors en Miller, hebben ook een vrij traditionele look maar wel zonder die bijna dwangmatige knipoog naar het verleden. De light varianten van die bieren hebben bijna een frisdranklook.

Belgische bieren worden onder meer aangeprezen als "The New Wine". Wat zouden de Fransen daar van zeggen?

Belgische bieren worden onder meer aangeprezen als “The New Wine”. Wat zouden de Fransen daar van zeggen?

Het Belgische aanbod in de liquor store is best wel groot en wordt als superieur aangeprezen. Nu ben ik niet echt moeilijk als het op bier aankomt. Stella of Bockor, Maes of Palm, ik het vind het allemaal best lekker. De Amerikaanse pils is wat slapper dan de onze maar niet slecht. Het zijn allemaal vrij zoete biertjes die je net iets te gemakkelijk naar binnen kapt. Andy, de keeper van The Gleeful Unicorns, prees me na een match een  hele bittere, lokaal gebrouwen, pint met een sterke hoppige smaak aan. Hij vond dat een fantastisch biertje maar ik moest toegeven dat ik het maar niks vond. Wat wel de nodige aandacht verdient zijn de zogenaamde Amerikaanse ‘novelty beers’. Deze doorgaans met kleurige en uitgesproken grappige of vreemde etiketten gelabelde bieren getuigen van een avontuurlijk geest waar de gemiddelde Belgische brouwer moord en brand voor zou schreeuwen. Kleine Amerikaanse brouwers experimenteren er op los en brengen de vreemdste pinten op de markt. Een uitblinker is Surly’s Coffee Bender: een heerlijk exemplaar met – jawel – koffiesmaak.

Surly

Coffee Bender: verdomd lekker bier met koffiesmaak!

Waar ik wel gevoelig aan ben is hoe het bier wordt gedronken. Op dat gebied schieten ze in Amerika wel te kort. Wat je ook van het vat besteld, ze serveren het allemaal in hetzelfde grote glas (vergelijkbaar met de Engelse pint). Dat glas wordt steevast tot aan de rand gevuld en van de kraag is niks te bespeuren. Grote groepen bestellen kruiken bier. Op tafel krijg je dan een vaas met de allures van een emmer en iedereen giet er uit naar believen. Verschrikkelijk. Hier krijg ik dus graag een flesje om uit te drinken en als ik uitleg dat we in België eigenlijk voor iedere biersoort een ander glas in de keuken hebben staan, lijkt niemand zich dat echt te kunnen voorstellen.

In de liquor store hield ik een Amerikaans koppeltje in de gaten dat bij het Belgische rek stond te twijfelen. De man pikte er uiteindelijk een 75cl fles uit. Hij koos ‘Een Piraat’. Waarom kies je zoiets als die tussen de Duvel, Chimay en Hommelbier staat? Zou het dan toch voor het prentje van de piraat zijn?

<<< Naar Kenneth   –   Naar het overzicht van de Minneapolis categorie

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked.