Periscope: More Talent, more Tightly

EEN BELGISCHE ART DIRECTOR AAN DE SLAG IN MINNEAPOLIS (01)

Witte vlokjes wolk volgen hun schaduw boven de velden van Minnesota. 5 jaar geleden, bij mijn sollicitatiegesprek, had Klaas mij verteld over Confrad: een internationaal netwerk van reclamebureaus waar Focus Advertising deel van uit maakt. “Wie weet is een uitwisseling met één van onze buitenlandse partners wel mogelijk.”, rondde hij af. 4  jaar later stelde ik hem de vraag en nu zit ik hier – ‘seatbelt fastened’ – op het vliegtuig. Klaar om te landen in Minneapolis. Ik ga 8 weken werken in Periscope, de grootste partner van het Confrad netwerk.

Jetlag & nieuwe vrienden

Diego glimlacht even als ik hem vertel dat ik via Philadelphia naar Minneapolis ben gevlogen: “Philadelphia airport is hell and it takes too long. I always try to avoid it when I come over”. Ik ben 21 uur onderweg geweest en ik zit inderdaad niet bijzonder fris aan het ontbijt.

Enkele bleke oudere koppels en een handvol grote gezinnen hebben zo goed als alle tafels van de ontbijtzaal ingepikt en Diego heeft nog net het laatste tafeltje kunnen versieren. Ik vraag hem of we de tafel kunnen delen. Het wordt een aangenaam en geanimeerd gesprek over leven, werken en de stand der dingen. Diego is een Spanjaard die na Erasmus in Stockholm is blijven hangen. Hij is daar getrouwd en is sinds kort papa. Hij is hier een week op cursus en reist dan naar Chili. Zijn specialiteit is mijnbouw en hij moet de mijn waar die 33 mannen zo lang vast zaten bezoeken. Ze weten blijkbaar nog altijd niet precies wat daar is misgelopen: “It’s all very strange“.

Hij is een jaar ouder dan ik maar heel duidelijk wereldburger (hij heeft in zowat elk continent in de grond gezeten). Anderhalf uur later – de ontbijtzaal is al helemaal leeg – nemen we afscheid en besluiten we om dagelijks samen te ontbijten. Het doet deugd om zomaar uit het niets met iemand te praten en te voelen dat het eigenlijk wel klikt. Twee Europeanen aan de bak in de States. Ik hoop op nog zulke ontmoetingen.

periscope600
Periscope: More Talent, more Tightly

Het is precies 8 minuten stappen van mijn hotel naar het kantoor van Periscope (ik heb het getimed, ja). Het gebouw is een grote doolhof, die bijna uit zijn voegen barst van het volk.

Omdat in Minnesota openbare wapendracht is toegestaan, worden bezoekers van Periscope verwittigd dat wapens niet toegelaten zijn in het gebouw.

In Minnesota is openbare wapendracht toegestaan. Bezoekers van Periscope worden aan de balie verwittigd dat wapens niet toegelaten zijn in het gebouw.

Hier is de crisis duidelijk voorbij, want er wordt aan een razend tempo aangeworven. Ik krijg samen met Erin, Kelly en Tamara een rondleiding. Voor ons gevieren is het vandaag de eerste dag. We doen op een drafje alle afdelingen en stellen onszelf voor:

– “Hi, I’m Bart from Belgium”.
– “Oh, really??” …

Even denk ik dat iedereen hier zijn peuters mee neemt naar het werk. Overal zie je van die typische hekjes om kinderen uit de keuken of weg bij de trappen te houden. Blijkt dat ze dienen om de grote Periscope hondenpopulatie in het gareel te houden. Iedereen neemt hier blijkbaar de hond gewoon mee naar het werk. De HR madam die ons rondleidt heeft twee gigantische exemplaren in haar bureau zitten. Ze verzekert ons dat ze heel gemanierd en hoogst ongevaarlijk zijn.

01-dogs

Stella & Daisy

Na het uitbreken van de crisis in 2008 was het personeelsverloop in Periscope helemaal stilgevallen en was het een tijdje best gezellig geworden. Iedereen bleef waar hij was en leerde de anderen beter kennen. Maar de recente aanwervingsgolf houdt het bedrijf nu helemaal gegijzeld. De nieuwe gezichten zijn niet meer bij te houden en plaatsgebrek zorgt voor een constante verhuis van bureaus, werkstations en mensen. Periscope kocht een nieuw gebouw aan de overkant van de straat en is druk bezig met verbouwen maar ondertussen lijkt iedereen een beetje op drift in hun volgestouwd gebouw. Hun baseline klopt wel: ‘More Tightly’ is het zeker.

Ik krijg een alfabetische telefoonlijst waarop alle medewerkers en hun functies vermeld staan. Door daarop aan te duiden met wie ik voor wat in contact ben gekomen, moet ik proberen door het bos de bomen te zien en mensen aan functies en klanten te linken.

Naast de namenlijst is er ook nog een checklijst met alles wat mijn 'mentor' mij moet tonen in de volgende weken.

Ik krijg een checklijst met alles wat mijn ‘mentor’ mij moet leren in de volgende weken.

Op de lijst staat ook een kleine plattegrond van de drie verdiepingen. Mijn bureau is er wel op aangeduid maar de kaartjes zijn te klein om echt bruikbaar te zijn. Door de intercom schalt iets in de aard van “Chris you have a call on #650, please take the call on #650″. Mijn maag ligt een beetje overhoop en ik hoop echt dat ik straks de toiletten terugvind.

Oorspronkelijk verschenen op de Blog van Focus Advertising onder de fijne redactie van Joost Devriesere.

Naar deel 02 – Springcon >>>

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked.