Over bedrijven, bedrijfjes en “good food”

HET DAGBOEK VAN EEN ART DIRECTOR AAN DE SLAG IN CHINA
(DEEL 06 – MAANDAG 14 JUNI)

8u58 – over bedrijfjes & bedrijven

Gisteren: “Bart, this is the king of outdoor decking!” Jimmy, een slungelige man met op zijn ingedrukte neus een sober brilletje, lacht nerveus en groet ons. Ik schat hem ongeveer mijn leeftijd. Hij begon 4 jaar geleden met het produceren van composiet vloerbedekking uit gerecycleerd bamboestof. Ondertussen telt zijn bedrijf 120.000m² en 57 stomende extrusielijnen. Zijn veel te grote bureaustoel heeft inderdaad de allures van een troon. “And now he is going into politics!”. In China gaat het snel voor mannen met ambitie.

Vandaag: We staan in een piepklein familiebedrijfje: 2 weefmachines in een aftandse loods. Tim is aan het fotograferen en het zoontje, een jongen van een jaar of 5, zit hem gebiologeerd aan te staren. Voor de foto zit hij eigenlijk in de weg maar hij zit daar goed, dus laten we het zo. Zijn speelgoedpop ligt wat verder in het bamboestof. Ze is onthoofd maar ik meen een Bioman te herkennen. Zo’n versie die je bij ons op de kermis wint met ‘eendjes vissen’: hol, uit zacht plastiek en met stugge ledematen.

Als het in dit bedrijfje ook zo’n vaart loopt, is hij binnen een dikke 10 jaar een puberende kerel met een scheef gesneden, hip janettenkapsel. Dan zit hij in de nieuwe bureaus van zijn vader met de laptop zijn terugreis naar Australië te regelen. Want straks beginnen de examens en hier ga je, als zoon van geslaagde zakenmensen, naar het buitenland om te studeren.

12u20 – eten

Coco zuigt het vlees van een kippenpoot. Een poot, geen bil. Wij dachten dat hij daar lag bij wijze van luguber naambord: ‘in deze pot ligt de kip, de eend vind je in de schotel met de gebakken eendenkop’. Even later bengelt er een vissenstaart tussen haar lippen. Hoog tijd voor wat Chinese tafelavonturen en -manieren:

Om te eten krijg je hier altijd een in krimpfolie verpakte eetset: een klein glaasje, een bordje, een potje en een porseleinen lepel. Alle gerechten komen op een draaiende plateau in het midden van de tafel terecht. Je kan gewoon zo uit de schotel eten of je vult je veel te klein bordje of potje. In het glaasje komt bier of rijstwijn, de lepel dient voor soep en het scheppen van de groentjes. En dan heb je natuurlijk nog de stokjes.

Is eten met stokjes werkelijk zo moeilijk? Niet als je het doet zoals de Chinezen: je houdt je lippen zo dicht mogelijk bij je bord, tracht zoveel mogelijk glibber tussen je stokken te krijgen en je slurpt de hele handel in één keer ongegeneerd naar binnen. Vlees is moeilijker. Ze scheiden hier hun vlees niet. Kip wordt dus geserveerd als een in dikke schijven gesneden boerenbrood. Zo’n schijf steek je in je mond, je prutst het vlees los met je tong en de beentjes spuug je netjes op de rand van je bord. Ze vinden me waarschijnlijk erg onbeleefd want ik zit constant met mijn vingers in mijn mond naar graten en versneden stukjes rib te vissen. Eet je vlees zonder beentjes, dan knabbel je op een sneetje varkenstong of een gekruid schijfje koeienmaag.

pic: Bart Knockaert

pic: Bart Knockaert

Je krijgt makkelijk een achttal verrukkelijke gerechtjes geserveerd: vleesgerechten, een visgerecht, soep, heerlijke gewokte groeten, tofu, een eibereiding en rijst. “Rijst komt altijd laatst omdat dat dient om je maag te vullen. Je eet het niet voor de smaak” vertrouwt Coco me toe. Toosten doe je door met je glas op de draaiende plateau te tikken. Dan doet hele tafel mee en moet het glaasje ad fundum geledigd worden.

Dessert bestaat hier niet. Koffie drink je tijdens het werk met veel melk en suiker. Bij het ontbijt of na het eten is koffie jammergenoeg nergens te bespeuren. Als je een echte vent bent, rook je na het eten. Doe dat bij voorkeur als de anderen nog eten. Vrouwen roken niet.

15u46 – goed bezig!

Tims ambitie wordt groter. Hij laat Coco aan een hele productielijn dames uitleggen dat ze moeten stilhouden terwijl hij fotografeert.

20u21 – vroeg thuis

We gaan Westers eten met Mr. Chen en Coco. We voelen ons als Chinezen die bij ons Chinees gaan eten. Ik bestel pizza. De soep is zoet en overdekt met een dikke laag bladerdeeg (?). Mr Chen gebruikt zijn vork niet maar verorbert zijn slaatje met een schoongeknabbeld brochettestokje. Ik krijg mijn pizza niet op en moet denken aan de grote industriële wasserij die al die eetsetjes moet afwassen en onder krimpfolie steken. Ik durf wedden dat ze voor de glaasjes een aparte workshop hebben.

Om 20u21 zijn we terug aan het hotel en mijn tekstje is bijna af. We gaan nog een pintje drinken. Proost aan jullie daar in België.

Oorspronkelijk verschenen op de Blog van Focus Advertising onder de fijne redactie van Joost Devriesere. Foto’s door Tim Van De Velde (tenzij anders vermeld).

<<< Naar deel 05 –  zaterdag 14 juni   –   Naar deel 07 – dinsdag 16 juni >>>

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked.