Honger en buiktyphus

ONZE 3 MAANDEN IN ZUIDOOST-AZIË (deel 01)

Dit verhaal begint met een SMS, gebogen over mijn bureau bij Focus Advertising, haastig ingeduimd op het schermpje van mijn iPhone. Griet had net laten weten dat het genoeg was geweest, dat ze stopte in Waak. Ik schreef haar terug: “Reizen we de wereld rond? Na acht zotte jaren hebben we dat wel verdiend.” Het was veeleer dromen van een ander perspectief dan een echte vraag. Maar nu de vraag was gesteld, bleef ze hangen. We kwamen er steeds op terug. Andere pistes vielen weg en plots was alleen deze reis nog over. Nu zijn we anderhalve maand voor ons vertrek en toe aan de minder aangename kanten van de trip.

“Hepatitis A, hepatitis B, buiktyphus, tetanos en hondsdolheid. Laat ons hondsdolheid niet vergeten. Je weet nooit dat de kinderen worden gebeten door een agressieve aap,” merkt de dokter op. Bas leunt geïnteresseerd naar voren alsof hij haar notities wil ontcijferen. Lena wriemelt op mijn schoot en schuift luidruchtig met wat speelgoedautootjes over het bureaublad. Ik krijg het warm en versta amper wat de dokter zegt maar Griet lijkt goedkeurend te knikken. De dokter excuseert zich nog eens voor het lange wachten. Het is al laat en ze hoopt dat er nog een verpleegster aanwezig is voor de prikken. En of we toch nog even plaats willen nemen in de wachtkamer?

Ik haat prikken

“Papa is heel erg bang voor prikken en het zou best kunnen dat hij straks moet wenen,” grapt Griet. Ontstelt, maar ook een tikkeltje hoopvol, kijken Bas en Lena mij aan. “Jullie gaan niet wenen, hé?” gaat Griet verder. “Nee hoor, maar papa wel, hé,” bevestigt Bas. Ik glimlach wat zuur en laat hen in het ongewisse.

Drie uur zaten we al in de wachtkamer en nu zitten we er opnieuw. “Och, eens we vertrekken gaan we dat wachten toch gewoon moeten worden”, zucht Griet. Ik weet het niet. Ik kan enkel aan het jaarrapport van Barco denken. Dat moet eind volgende week af en ik moet er nodig aan verder. Maar ik slijt mijn woensdagnamiddag hier, in een containerblok van het Gentse UZ, met een oude kwartfinale van Masterchef op de flatscreen.

De dokter verschijnt net op het moment dat de eerste kwartfinalist een voortreffelijke zeetong met gefrituurde krabballetjes presenteert. Ze vond nog een verpleegster en de kindjes mogen eerst. Ze krijgen elk twee prikken. Ik blijf nog even zitten. De rode biet met brie van de tweede kwartfinalist lijkt niet lukken zoals het hoort maar de rösti knispert heerlijk bij het bakken.

“En nu is het aan mama en papa!” Bas trekt glunderend de deur open. Hij en Lena gaven blijkbaar geen krimp.
“Papa is heel erg bang voor prikken!” echoot Lena. “Ja, en hij zal zeker moeten wenen.” grinnikt haar broer.
“Mama eerst dan maar?” knipoogt de verpleegster. Ja, mama eerst want de hoofdact komt altijd op het laatst.

De verpleegster plant de eerste naald in mijn arm. Gespannen en licht geamuseerd kijkt de kroost toe. Dat een man eerst vader van een zes- en vierjarige moet worden om zijn kinderangst voor prikken te overwinnen. Het doet niet eens zo’n zeer en het is zo voorbij. De kinderen zijn best onder de indruk en vinden dat hun ouwe ook wel één van die snoepjes verdient. De verpleegster lacht en zegt dat we nu nog een kwartiertje moeten blijven. Als je slecht reageert op één van de prikken, is dat blijkbaar binnen het kwartier vrij duidelijk.

Ondertussen staat de flatscreen uit en is de wachtkamer zo goed als leeg. Alleen een licht geïrriteerde jongeman zit nog met zijn vriend te wachten op een bloedafname. De dokter komt even checken of alles in orde is. Niemand van ons ligt in shock te schuimbekken op de grond. We mogen dus vertrekken.

“En geniet van jullie trip!” glimlacht ze nog. Ik lach terug maar denk aan buiktyphus en hondsdolle apen. En ik heb honger.

Naar deel 02 – Vliegtuigmodus op de bus >>>

fifteen Comments

  1. Rondelé Jorn On 22 maart 2014 at 14:59

    Jorn en zijn klasgenootjes missen Bas al, Jorn zal zeker en vast de avonturen volgen op de site.

  2. Koen Verbanck On 19 maart 2014 at 22:19

    Zeg … hoe ‘vieren’ ze ginderbeneden eigenlijk een 40ste verjaardag?! Ghurleigh Bhurleigh Griet!!
    Hier nu do-avond 22u15 – nieuws van het jaar : O’Bama komt volgende woensdag voor 95% zeker naar Waregem < Amerikaans Kerkhof – draconische veiligheidsmaatregelen worden kwistig rondgestrooid … zo zal de E17 gedurende dit akkefietje volledig afgesloten worden en zullen sluipschutters op de daken geposteerd worden … ho zeg, dat jullie dit moeten missen … GRIJNS!

  3. Marianne On 19 maart 2014 at 20:31

    Hip Hip Hoera voor Griet!
    Welkom bij de club van de dynamische veertigers and remember 40 is the new 20!

  4. Liesbet Mayeur On 19 maart 2014 at 19:57

    Hier lezen we nieuwsgierig mee, met ook wel wat gezonde jaloezie 😉 …
    Hou ons op de hoogte!!
    Heel spannend allemaal.
    Zorg gewoon dat je terug bent tegen oudejaarsavond 🙂

  5. Nele Hubrechts On 19 maart 2014 at 15:14

    GRIET, HAPPY 40ste BIRTHDAY! Verjaardagszoen, Nele

  6. Pieter, sietske, rik en ... On 19 maart 2014 at 14:35

    Begin te verlangen naar jullie eerste blogbericht…;)
    Rik kan volgende zin heel goed aanvullen: “Bas en Lena zijn op….REIS! met het … VLIEGTUIG!” Daarna vult hij extra aan met: ” tante griet ook, bart ook…”

    Die knuffel die ik niet gaf omdat ik afscheid nemen moeilijk vind krijgen jullie virtueel…;) snuif, proef en voel… En bovenal geniet van kleine dingen… Bijvoorbeeld het hebben van tijd, het niets moet en alles kan- gevoel…
    En stuur ons verhalen waarvan we met zijn allen 50% meer speeksel gaan produceren!
    Wij kijken er alvast naar uit!
    Btw Griet: een gelukkige verjaardag!

    Liefs
    Pieter, Sietske en kleine, bijna grote rik.

  7. Inge On 17 maart 2014 at 21:33

    Veel plezier

  8. Els Dedecker On 16 maart 2014 at 21:54

    Leuk dat we jullie avontuur mogen mee beleven!
    Basje en Lena, Griet en Bart, veel plezier op jullie grote avontuur! Tot in juni.
    Groetjes, juf Els

  9. Peggy On 13 maart 2014 at 14:02

    Heel leuk om lezen! Ik ga het volgen in ieder geval! Geniet ervan! Het wordt super lijkt me! ik wens jullie alvast een periode om nooit te vergeten en een veilige, avontuurlijke reis! Peggy

  10. Lies Ugille On 3 maart 2014 at 17:15

    Nog een weekje naar school en dan ‘veilig de wereld rond’ voor Bas. Ik denk dat die 16 andere kids ook wel hun wereldoriëntatie in ’t echt willen meemaken zoals hun klasmakker.
    Groetjes van juf Lies xxx

  11. Nicolas On 27 februari 2014 at 20:36

    Beklijvend begin van een spannend verhaal … Dit smaakt naar meer !

  12. Stephanie On 27 februari 2014 at 16:31

    Je kon ook gewoon naar de reiskliniek in Ieper gaan…

  13. Stijn On 27 februari 2014 at 10:31

    Gaan, Bartman, gaan. Stikjaloers. Maar ook een beetje blij dat ik niet moet wachten en geprikt worden 😉 Hoera, we delen dezelfde kinderangst!

  14. cathy jansens On 26 februari 2014 at 22:32

    zalig… verlang al naar de rest van het verhaal 🙂

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked.