HET DAGBOEK VAN EEN ART DIRECTOR AAN DE SLAG IN CHINA
(DEEL 05 – ZATERDAG 12 JUNI)
Onderweg naar de eerste afspraak overvalt me een vlaag van melancholie. Dit uitgestrekte land vol kleine Chinezen heeft op deze grijze morgen iets intriest. Heel even lijkt de wereld onbevattelijk en ik mis mijn madam, Bas & Lena.
9u12 – Yong Yu Factory
Iedereen heet hier eigenlijk Li, Fong, Shuang, Rong of Gongcan, maar Chinezen die zakendoen met het westen geven zichzelf een Engelse naam. Vandaag maken we dus kennis met Tony, Jackie & Coco.
11u30 – middagpauze
Jackie is onze gids tijdens het fotograferen. Hij vertelt dat het heel druk is en dat arbeiders vanavond en zondag moeten doorwerken. Maar nu is het dus zaterdagmiddag en pauze: de paletten worden stapelbedden, een prop bubblewrap een kussen. Plots ligt de fabriek vol met slapende arbeiders en opnieuw wijken Tim & ik af van het geplande parcours…
15u15 – bhon jhoew
Na een middag stressen rijdt Tony ons (veel te laat) naar de volgende fabriek. Hij is sales manager voor Yong Yu en adhd-Chinees (je kent ze wel). Het blijft een heel eind stil in de auto tot hij plots “Bhon jhoew!” roept tegen Tim. Hij blijft het herhalen maar we verstaan er geen snars van. Hij verduidelijkt: “You know! Like in French: Bhon Jhoew!”
Omdat we steeds voorgesteld worden als het reclamebureau van Asian Weavers gaat iedereen er vanuit dat we Fransen zijn. Als Tim uitlegt dat we Belgen zijn, blijkt dat Tony begin dit jaar 10 dagen in Brussel was om zaken te doen met o.a. Brico. Als we hem vragen wat hij van Brussel vond, is het antwoord: “I liked the gambling very much”. Rare jongens, die Chinezen…
15u48 – Tian Cheng Factory
“Bart, this may look like a rundown factory but their skill is amazing.”
Deze fabriek is in geen enkel opzicht vergelijkbaar met wat we tot nog toe hadden bezocht. Het is een samenraapsel van donkere gebouwen waarin het beetje licht binnenvalt door gaten in de muren. De stofwolken hangen dik in de lucht en het zaagsel ligt centimeters dik op de vensterbanken. Een droom! Opgewonden schieten we aan het werk. We zijn blij als we horen dat de derde fabriek niet meer doorgaat en maken nog een mooi portret van de eigenaar Mister Gu en zijn zoon ‘Gary’. En Sanjee had gelijk: wat ze hier maken is het strafste bamboe-vakmanschap dat ik tot nog toe heb gezien.
18u37 – een mooie nacht in Anji
We rijden met Tony & Jackie naar een klein bergdorpje voor het avondeten. Sanjee rijdt mee in Mister Gu’s gitzwarte Chrysler. Tony & Jackie zijn duidelijk onder de indruk van Tim (“Very professional! I admire your skill!”). De avond wordt uiterst gezellig: weer proberen ze ons zat te voeren (Coco voorop), het eten is ronduit geweldig en Sanjee is in topvorm. Tony en Mister Gu zijn eigenlijk concurrenten maar hier zitten ze samen te klinken op succes en op elkaar.
Sanjee, Coco, Tony en Jackie in gesprek na een deugdoend avondmaal. De Europeanen gaan ondertussen op verkenning.
Tijdens een plaspauze hoor ik even verderop muziek. Als Tim zijn camera uit de wagen gaat halen, overtuig ik hem om samen te gaan kijken. In een voorportaal speelt een accordeonist, een 15-tal senioren zingt en danst, wij fotograferen. Ze halen een iPhone boven en fotograferen ons ook. De sfeer is uitgelaten en ze trakteren ons op een “old, traditional dance”. Een oud mannetje staat recht. Hij zingt een lied, de anderen vallen in. Als hij klaar is stapt hij naar ons toe en spreekt ons aan. Ik kijk naar Jackie en hij vertaalt: “China welcomes you.” De bui van deze morgen is heel ver weg…
“China welcomes you”
