Bangkok met kinderen

Bangkok met kinderen - Tha Thewet - vissen (en duiven) voeren

ONZE 3 MAANDEN IN ZUIDOOST-AZIË (deel 24)

Grootsteden zijn geweldig, maar met kinderen zijn ze best een uitdaging. Er komt een hele hoop wandelen, shoppen, terrassen, musea en transit bij kijken waar Bas en Lena niet noodzakelijk zin in hebben. Daarom gaan we tijdens ons verblijf in een stad steeds op zoek naar dingen die ook zij leuk vinden. En Bangkok heeft best wel wat pareltjes te bieden die daarenboven helemaal niet duur zijn.

Fantasia lagoon

Rond de chique shoppingmalls in het centrum liggen een aantal fenomenale maar vrij dure uitstappen voor kinderen verstopt. Wij zijn echter drie maanden op reis en proberen ons aan een dagelijks budget te houden. We zijn dus vooral op zoek naar betaalbare of spotgoedkope activiteiten. Fantasia Lagoon, een wat aftands maar geweldig waterparadijs, ligt op het dak van een shoppingmall aan de rand van Bangkok en is daarom een stuk goedkoper. Ze hebben de hele santenkraam: twee reuze glijbanen, stroomversnellingen, waterspeeltuinen en een polyester vulkaan die een piratenhol verbergt. Leuk gevolg van de lage toegangsprijs: een zwembad zonder rijke toeristen en bomvol sympathieke locals. Bas en Lena weten niet wat eerst gedaan maar de reuze glijbanen genieten toch een kleine voorkeur. Al moet je daar blijkbaar wel wat geluk hebben met de opzichter. De hele namiddag hadden ze er vrolijk af gezoefd tot ze plots weer langs de trap naar beneden kwamen. Een oudere heer had de jonge gast afgelost en nam het wat strikter op met het reglement. Plots waren kinderen onder tien jaar niet meer toegelaten.

Lagoon-bas-en-lenaKostprijs: 100 baht voor volwassenen, 80 baht voor kinderen. Je moet er wel nog een badmuts en een locker huren. Ga er naar toe met de taxi. Fantasia Lagoon ligt een goeie 13 kilometer van het centrum van de stad en we betaalden 170 baht voor een enkele rit. De taxi (met de meter op) is sowieso een relatief goedkope manier om je met kinderen in Bangkok voort te bewegen. Op de skytrain en in de metro is het voor de kinderen namelijk niet (altijd) gratis. (Totaal voor de hele uitstap: 760 baht of 17,30 euro)
De vissen van Tha Thewet

Mijn persoonlijk favoriet. Eendjes voederen in het park verzinkt in het niets in verhouding tot het schouwspel dat zich dagelijks afspeelt aan een ponton in de Chao Praya . We nemen de Express Boat (de boottocht op zich is al een avontuur) en stappen af in Tha Thewet. Aan het ponton verkopen kraampjes  oud brood. En niet zomaar een handvol, nee hoor, hier koop je onmiddellijk een flinke zak. Als je alle koopwaar onder het afdak aan de oever aanschouwt, krijg je de indruk dat alle restafval van de bakkers uit Bangkok hier verzameld staat; allemaal versnipperd wittebrood (in Azië wordt geen volkoren gegeten).

Thewet-vissenHet spektakel in het water valt niet te negeren. Van zodra een broodkruimel het wateroppervlak raakt, verandert het water rond het ponton in een kolkende vissenpoel. Honderden reusachtige katvissen wringen zich op en over elkaar om de natte klodders broodkruim naar binnen te happen. Het schuim spat metershoog en Bas en Lena kirren van plezier.

Lena roept het uit nadat ze met een handvol brood de kolonie duiven in beweging zet.

Lena roept het uit nadat ze met een handvol brood de kolonie duiven in beweging zet.

“Worden die vissen dan niet gevangen?” Vraag ik me luidop af. Maar blijkbaar niet. De vissen zouden een heilige status hebben en liggen zich dus op hun dooie gemak vol te schrokken met alleen de duiven als hun mogelijke concurrent. De duiven, want deze grijze opportunisten weten maar al te goed waar er iets te rapen valt en wachten geduldig op de palen en de dakrand van het ponthon. We houden een stuk van de zak voor hen en dat lijkt ze heel erg te bevallen.

Kostprijs: 20 baht voor een royale zak brood en 15 baht per volwassene voor een rit op de Express Boat. (Totaal: 50 baht of 1,15 euro)
De liggende Boeddha van Wat Pho

Tempels bezoeken, eigenlijk vinden onze kinderen dat geweldig. Ik begrijp het ook wel. Je vindt er gouden slangen, kan er altijd op zoek naar gekke beelden, er zijn steeds vriendelijke monniken die je toe lachen – “Dragen die mijnheren eigenlijk slips mama?” –  en je kan er wierookstokjes branden en wensen doen – “Ik ga een wens doen waar de vriendjes van mijn klas heel blij mee gaan zijn”. Bovendien leerden Bas en Lena enkele weken geleden hoe je hoort te bidden tot Boeddha. Een vriendelijk Thais meisje zag Lena naar de biddende mensen loeren en gecharmeerd door Lena’s pogingen om het biddende volkje na te bootsen, stelde ze voor om het aan de kinderen te leren. Sindsdien worden de nieuwe skills bij ieder tempelbezoek met veel enthousiasme gedemonstreerd.

Wat-Pho-Lena-bidtWat Pho voegt nog wat pret toe aan dat standaard aanbod. Vooreerst is er de 15 meter hoge en 45 meter lange liggende Boeddha. Het beeld past maar net in de tempel, heeft zwarte voetzolen ingelegd met parelmoer tekeningen en op de muren er rond staan fresco’s uit het leven van Boeddha. Indrukwekkend, dat wel, maar het leukste aan de tempel is het geluid.

Wat-Pho-Boeddha“Luister,” zeg ik tegen Bas en Lena bij het binnenkomen: “Hoor je dat rare geluid?” Ze spitsen hun oren maar dat hoeft eigenlijk niet. Een etherisch gerinkel vult de tempel als was het een slotmachine in slow motion. “Dat is om de Boeddha in slaap te soezen,” zeg ik. “Waarom?” wil Bas weten. “Wel, stel je voor dat dit gigantische beeld wakker wordt en recht staat. Dan zou de hele tempel instorten.” glimlach ik. “Maar wie maakt er dat geluidje?” wil Lena weten. “De mensen, denk ik. We zullen het straks wel zien,” zegt Griet. Opgewonden gaan de kinderen op verkenning terwijl wij de tijd nemen om de tempel te bekijken. “Ik heb het gevonden,” fluisterroept Bas: “De mensen gooien allemaal centjes in potten achter de rug van de Boeddha!” We hadden in de Trotter over het gebruik gelezen. Halverwege het traject door de tempel koop je een bekertje met muntjes die je in potten langs de muur kan gooien. Een lange rij mensen (bijna iedere bezoeker doet met plezier mee) zorgt voor een constant gerinkel.

    Lena deponeert zorgvuldig één centje per potje en zorgt voor een accordeon file in de muntjesrij.

Lena deponeert zorgvuldig één centje per potje en zorgt voor een accordeon file in de muntjesrij.

Kostprijs: 100 baht per volwassene om het sowieso al must-see tempelcomplex binnen te komen (kinderen gratis) en 20 bath per bekertje centjes. (Totaal: 240 baht = 5,50 euro)
De snoeptovenarij van MIC

Op de bovenste verdieping van de Central World Shopping Mall is er een klein snoepwinkeltje, een stalletje bijna. We botsen er toevallig op en Bas en Lena zijn er niet meer weg te slaan. Wij ook niet, moet ik toegeven, want MIC (Made In Candy) heeft goed gesnapt dat de consument houdt van winkels waar iets te beleven valt. Twee meester-snoepmakers demonstreren er met de bravoure van een sterrenchef hoe van die kleine harde snoepjes met tekeningetjes in worden gemaakt. Bij ons vind je dat vaak als hip doopsuiker: een piepklein snoepje met de naam van de geborene in.

MIC-aan-het-werk“Ze maken dat heel groot,” weet Griet: “En dan rekken ze dat uit.” En dat blijkt te kloppen. Ze beginnen inderdaad met het samenstellen van een boomstam dikke suikerrol. “Welk tekeningetje zijn ze aan het maken?” vraagt Lena? Griet denkt dat het een blaadje wordt. “Het wordt een paddenstoel. Dat weet ik zeker,” zeg ik. “Hmm, ik weet het niet hoor,” twijfelt Bas. Als de boomstronk (met een diameter van een kleine 15 centimeter) volledig is samengesteld, wordt hij uitgetrokken tot een fijne snoepdraad. Zich goed bewust van de spanningsopbouw in hun proces plakken de snoepmakers het eerste kleine snoepje dat van de snoepdraad komt aan het venster. Het publiek ‘ooht’ en ‘aaht’ voldaan bij het ontdekken van de tekening: een lachende aap.

MIC-aapKostprijs: gratis (een zakje snoep kost 80 baht, een potje 120 baht) en je kan er na nog naar de film want Made In Candy ligt aan de ingang van een cinemacomplex.
De slangenmelkers van het Rode Kruis

In Thailand leven zowat 200 soorten slangen: gigantische Birmese pythons maar ook giftige adders en koningscobra’s. Door die hoge populatie zijn slangenbeten een vaak voorkomend probleem. Om genoeg antidotum op stock te hebben worden hier in Bangkok dus slangen gemolken. Omdat het publiek ook geïnformeerd en gesensibiliseerd dient te worden, werd er een bezoekerscentrum aan vast gekoppeld.

Red-Cross-snakeIn de tuin en het gebouw heb je een verzorgde mini zoo met de meest uiteenlopende slangensoorten. Deze plek heeft andere hoofddoeleinden dan het geld van de toerist met als aangenaam gevolg dat de circusfactor heel erg laag ligt. De toon is wetenschappelijk en sober en iedere morgen om 11 uur kan het publiek het melken van enkele slangen bij wonen. In de namiddag is er nog een heuse slangenshow met uitleg. Heel groot is het bezoekerscentrum niet (in een anderhalf uur heb je het wel gezien) maar je ticket is de hele dag geldig. Je kan dus perfect een eind gaan stappen in de stad en ’s namiddags terug komen om de show mee te pikken.

Red-Cross-milkingMet ons bezoek aan de ‘Snake Farm’, vulden wij onze laatste voormiddag in Bangkok. We zagen dus alleen het melken van de slangen. Ook al waren het vrij kleine slangen en was het Engels van de verteller niet altijd even duidelijk, het was best spannend om van zo dichtbij te zien hoe dat in zijn werk gaat.

Kostprijs: 200 baht voor volwassenen, 100 baht voor kinderen (Totaal: 600 baht of 13,70 euro)

<<< Naar One night in Bangkok   –   Naar deel 25 – Looking for Leonardo … >>>

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked.