Vliegtuigmodus op de bus

ONZE 3 MAANDEN IN ZUIDOOST-AZIË (deel 02)

Dat knopje waarmee je je smartphone of iPad loskoppelt van het internet. Je stopt met signalen ontvangen en stoort zo de boordcomputers van de piloot niet: vliegtuigmodus. Ik denk er over terwijl ik op de bus naar Kuala Terengganu zit. Dat is precies wat wij ook doen: de vliegtuigmodus opzetten. Afstand nemen van de dagelijkse prikkels en even leven zonder stoorzender.

“Is het nog ver, papa?”, vraagt Bas. “Ja, nog heel ver.”, smurf ik terug. Ik wou dat het een grapje was maar we zitten nog wel een uur of vijf op de bus. Al valt die bus best mee. Het is een ruime coach, afgewerkt in knalblauwe velours met eigthies Arkanoid-motief, gele frullengordijnen aan de vensters en meer dan voldoende beenruimte. Alleen de lekkende airco’s zorgen op sommige plaatsen voor wat last.

    Het Maleisisch woord voor bus is 'bas', geen wonder dat de chauffeur zo hartelijk lachte toen hij mij de naam van mijn zoon vroeg.

Het Maleisische woord voor bus is ‘bas’, geen wonder dat de chauffeur zo hartelijk lachte toen hij om de naam van mijn zoon vroeg.

De Aziaten zijn heel gemanierde passagiers die amper lawaai maken en na de korte plaspauze keurig op tijd hun plaats terug opzoeken. In alle eerlijkheid zijn wij met z’n viertjes het meest chaotische stel op de bus. Er waren maar twee plaatsjes meer op de bus van elf uur. Maar de rit van Kuala Lumpur helemaal naar de Oostkust van Maleisië duurt 8 uur en ik had helemaal geen zin om tot na de middag te wachten en pas ’s nachts aan te komen. We besloten dus om Bas en Lena bij ons op de schoot te nemen.

hettrio02De chauffeur wijst ons een plaatsje helemaal op het einde van de bus. We nemen dus plaats op de plek waar vroeger, iedere morgen op de lijn Beselare-Ieper, het grof geschut van de Beselaarse pubers plaats nam. Bas op mijn schoot, Lena bij Griet. Als er één iets is dat we van onze kinderen weten, is het dat stil zitten wel eens lastig kan zijn. En nu – na twee dagen onafgebroken in transit – staan ze effenaf op springen.

hetrioDe akkefietjes volgen elkaar op. Bas veert van mijn ene bil naar de andere zonder het plekje tussenin te ontzien. Lena zingt luid een ‘la chi samasa’ liedje dat alleen voor haar steek houdt. De arme man in de stoel voor ons deelt in de klappen. Bas blijft maar wriemelen en duwt zich aldoor af tegen zijn stoel. Ik probeer mijn zoon wat in het gareel te houden maar het is sterker dan hemzelf. Lena’s stem klettert door de bus: “Stil zitten mama. Zo kan ik je niet schminken!” “Maar het is de bus die wiebelt,” lacht Griet. De denkbeeldige make-up sessie gaat verder en ik probeer wat te slapen in de hoop dat het Bas inspireert.

De bus stopt twee maal. De eerste keer was het heel duidelijk dat we niks mochten kopen. Bij de tweede stop nemen de chauffeurs de tijd om te eten. Wij grijpen de kans om Bas en Lena even te luchtten.

De bus stopt onderweg twee maal. De eerste keer was het heel duidelijk dat we niks mochten kopen. Bij de tweede stop nemen de chauffeurs de tijd om zelf te eten. Wij grijpen de kans om Bas en Lena even te luchten.

Achter mij, beschut door alleen een vaalgeel gordijn, ligt de tweede chauffeur van onze bus te slapen. Alleen een sporadische hoestbui verraadt dat hij er ligt. Stiekem ben ik jaloers. De jetlag en het parcours van de laatste weken zitten stevig in de kleren. Drie maanden op reis vertrekken, je doet het niet zonder een paar maanden keihard werken in de hoop dat je al je werk mooi afgerond krijgt. Vooral omdat ik zo veel als mogelijk afstand wil nemen. Niet al te veel opvolging en stress. Gewoon genieten van het gezinnetje en van de reis. “Maar aah! Mama! Bas knijpt in mijn kont,” jammert Lena. Bas antwoordt dat ze geluk heeft. Dat ze nu een wens mag doen. “Mmmh,” acteert Lena met haar vinger aan haar kin: “Ik wens, ik wens … dat ik nog heeeeeel lang op de bus mag zitten.”

Tja, we zijn dan wel in vliegtuigmodus, weg van de dagelijkse kommer, maar onze twee stoorzenders, die hebben we nog bij ons: vlakbij, luid en op de schoot.

<<< Naar deel 01 – Honger en buiktyphus   –   Naar De Spin >>>

four Comments

  1. Marie en Mark On 1 april 2014 at 9:13

    Amai, dat ziet er allemaal leuk uit daar. Zouden daar ook willen zijn ! Stel het wel en profiteer er maar van.

  2. Gadeyne Arya On 25 maart 2014 at 7:17

    Heul leuk om iets van je (Bas) – en jullie – te horen en heel veel groetjes. Veel plezier met jullie reis.

  3. Carlos Dewulf On 24 maart 2014 at 21:10

    Leuk iets te horen….. ’t Belooft boeiend te worden. ’t Beste aldaar

  4. Delphine Degryse On 24 maart 2014 at 21:00

    Ik zie het zo voor me 🙂

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked.