Hmm… Het is hier mooi. Maar wel een beetje duur.

Lena Knockaert heeft het zoeken van een guesthouse helemaal onder de knie. Ik laat dat ritueel – waarbij ook onderhandeling over de prijs komt kijken – met plezier aan de dames over. De venten blijven bij de rugzakken die hoe dan ook te zwaar zijn om mee te gaan prospecteren. Guesthouses zijn de kritische backpacker zonder geld gewoon. Het meisje achter de balie gaat er altijd van uit dat je de kamer wil zien en weet dat er ook over de prijs gepalaverd zal worden. Lena en Griet zijn snel terug. Blijkbaar heeft onze dochter in een recordtempo de kneepjes van het vak geleerd. “Je zou ze moeten horen,” lacht Griet. “Ze loopt er met het vingertje aan de mond te inspecteren alsof ze het al jaren doet.” Onze meid vond de eerste guesthouse dus wel mooi maar een beetje duur. De tuin van de tweede guesthouse vond ze een echte plus: “Hier kunnen de kinderen spelen.” en de inrichting van het bungalowtje kon haar helemaal bekoren: “Mama, het is wel met roze hé!” Ook de prijs blijkt mee te vallen (300 baht of 7 euro voor een nacht) dus was de keuze snel gemaakt. Op de foto zie je de inspecteur en haar broer tanden poetsen terwijl ze tekenfilms kijken. We hadden ook eens een werkend televisietoestel en de in het Thais gedubde Ben10 gaat er in als zoetekoek.

<<< Naar deel 19 – Blinde vinken in Thailand   –   Naar deel 20 – Opium, bakkerijen en gekke tempels >>>